Dünya atmosferi uzaya savruluyor

Dünya yaşamının temel elementlerinden olan hidrojen, çeşitli etkenler dolayısıyla yükselerek atmosferin üst katlarına ulaşıyor ve buradan da firar ediyor. güneşten gelen dalgalara bağlı olarak oluşan manyetik otobanlar, özellikle hidrojen ve helyum gibi atomlara kaçış yolu hazırlıyor. ısınan dünya, gaz kaçışlarını kolaylaştırıyor. öyle ki dünya ısındıkça gazlar genleşerek yer çekimine rağmen yükselmeye başlıyor moleküllere, atomlara ayrılıyor ve atmosferin üst sınırına ulaşıyor. dünya atmosferi, kaçışı engellemek için güneşten gelen ısı enerjisini ya emiyor ya da yansıtıyor. ancak atmosferin en üst bölümünde hava çok ince ve yer çekimi çok düşük olduğu için parçalar tutunamıyor ve uzayın derinliklerine doğru kayboluyor. atmosferin üst kesiminde hidrojen atomları saniyede 5 kilometre hızla hareket ediyor. bu hız, dünyanın yer çekiminden kurtulmak için gerekli olan saniyede yaklaşık 11 kilometre hız için yeterli değil. ancak küresel ısınma sonucu aşağıdan yukarıya daha hızla çıkan hidrojen atomları, doğal hidrojen atomlarına çarparak onun elektronlarını alıyor ve manyetik alana dirençli doğal hidrojen atomlarına dönüşüyor ve ekstra hız ve yer çekimine direnç kazandığı için uzaya doğru yol almaya başlıyor. dünya atmosferindeki hidrojen kaybının yüzde 60 90 ının bu şekilde olduğu öngörülüyor. dünya atmosferinden her saat yaklaşık 10 ton hidrojen, 180 kilogram helyum uzaya kaçıyor. ısısal olmayan kayıplarda ise atmosferi oluşturan parçalar birbirleriyle çarpışarak atomların yer çekimi engelini aşacak hızlara ulaşmasına imkan tanıyor. meteor düşmesi ya da yıldız kayması sırasında da normalde su damlası gibi olan küçük kaçışlar dev kaçış dalgaları haline geliyor. uzmanların tahminlerine göre, güneş, her 1 milyar yılda bir, yüzde 10 daha parlak hale geliyor. güneş daha çok ısı gönderdikçe atmosfer daha çok ısınacak, genleşecek, dağılacak, daha çok gaz kaçışı olacak. yeryüzüne ulaşan güneş ışınları başta okyanuslar olmak üzere tüm su kaynaklarını azaltacak.